Demi Moore in G.I.Jane .. Permission to dress .. Sir.
Intro
The nice things about the days around X-mess and New-Year. You can get a drink and watch some good, bad, ugly, sad, silly and crazy movies.
Only staight stories, not very intellectual. A mix of shit and shoehine. My third mini film-festival.
City Heat
Clint Eastwood and Burt Reynolds are a love-hate detective team. Saving a girl in distress. A kind of prequel to Dirty Harry. The dialogs are amazingly funny.
Demi Moore is invited to become the first female Navy Seal. First she is lured into a political scheme. Then she takes her fate into her own hands.
The director knows what an 'arc' is - when she shaves her head, she gets nasty.
Harrison Ford (president) and Glenn Close (vice-president) are struggling to stay in control of the USA. Ford (a Vietnam veteran) single handed kicks out Gary Oldman from Air Force One.
Gary is always casted as the bad guy. He is my top-3 with Lee Van Cleef and (forgot his name). A real cliffhanger. "Get Of My Plane" deserves a famous movie quote.
John Travolta (bad guy) and Denzel Washington (good guy) in a psychothriller. A New York underground is kidnapped. Killing a hostage every minute. I never used the FF knob.
Oh My God. I just clickwed a link. Got hit between the eyes. I blogged her before. Repeating myself. Impact. Some tears over-here.
How I loved this series.
I love Christina Applegate. She had both her tits removed.
Breast-cancer. So a strong and an impressive gal and still so sexy. The story behind the scenes does it all.
I'm actually a bum-guy. But tits, boobs, breasts (whatever) are a woman's treasure and a boy's wet dream.
I do kind of imagine. It's like false teeth. There is a big step to do. Removing your tits. Getting out of your comfort zone.
After that you are lucky and happy again. Sorry, uncle harry is talking with his teeth out.
Talking about tits. Sure, it's sexy. But actually they are a basic instrument for growing new generations.
This clip gave me some other thoughts. Hundreds of tits flapping up and down.
Is it sexy? I don't know. Big and small, flat and pompous. Teens and twins. Dance and joy. Imagine. Afro. Female. Proud. Racist. Whatever.
Don't get fooled by Tony, Chino, Riff or Bernardo. The movie is about Anita and Naria.
The other day I saw the West Side Story again.
On widescreen in the EYE museum. Restored and digitized. The loud music was an extra spice to this event. Two-and-a-half hours of a top quality multi-media. A real treat. A must see.
The movie got 10 Oscars in 1962. The dances and the music are so great. Street-rap and immigrant topics. Still relevant in nowadays Holland and in the US of A.
Did I mention Leonard Bernstein? Probably a legel immigrant. He is one of my favorites. He tried to explain Mahler to 12 yo. kids.
No chance. So cute. There is nothing to explain. Lots to listen. LB made did the music for this movie. Classic, Jazz, Latin, a huge mix of great tunes.
The WSS is about the Jets and the Sharks. I guess you know the story. Testosterone driven street-gangs in New York. Even today a very hot topic.
The WSS was [1] a musical on Broadway. Later [2] they made the movie. It's actually about the women. Don't get fooled by the men. This was sharp thinking. 10 Oscars.
It's not about Riff and Bernardo. Even Tony and Chico are side-kicks. It's all about Anita and Maria. Girls have hormones too.
Anita (Rita Moreno, in purple dress, Puerto Rican, Shark-side) and Maria (Natalie Wood, in white dress, American, Jet-side) are the real heroins of this movie.
In the end, they have a bond. Girls are in, boys are out. Riff, Bernardo, Tony and Chino all leave the movie prematurely and the girls survive.
Ciao. Here is my second little film-festival. It's about Spaghetti Westerns.
It's a huge genre that started in the early 60's and going on for more than two decades. It probably had some roots in the 50's with the
Zorro and the Zapata characters.
With the links and some deep googling you can get a masters-degree in Spaghetti Westerns.
Here I focus on Quentin Tarantino's Django Unchained.
The relaese was postponed for the Newport "incident". That was a respectful gesture.
I'm not going into that, simply because I have no words for this tragedy.
In January the movie will be in the cinema's. The press already had a preview and the
reviews are good.
"I think [the Leone films] changed the style, the approach to Westerns [in Hollywood].
They made the violence and the shooting aspect a little more larger than life,
and they had great music and new types of scores.
They were stories that hadn't been used in other Westerns.
They just had a look and a style that was a little different at the time:
I don't think any of them was a classic story, like [John Wayne's 1956] The Searchers or something like that.
(Clint Eastwood, reflecting on the impact of the Dollar Trilogy).
But there is more. Much more. There were more than 500 spaghetti westerns made.
In this little film-festival we want to show you some roots and backgrounds of Spaghetti Westerns.
Without further ado, here are some moving pictures;
True story. I lost my internet connection this morning. It's December, 21st 2012. That must be a sign from The Mayan Gods. As an internet addict, this really feels like The-End-Of-The-World.
Maybe I should make a sacrifice to The Gods. I seriously considered ripping out the harts of my cats. They were lucky, they were outdoors.
Instead I watched the "2012" movie on my local disk. That looked appropriate considering the circumstances.
This is a two-and-a-half hour epic story about American and Russian survivors struggling to reach a safe haven in China. In the (happy) end they touch down on "Cape-of-Good-Hope" in South Africa.
It's an emotional roller-coaster with some black humor and silly moments.
I lit a candle and did some focused praying. Just in case. Around 12:21 (local time) my internet connection was restored. Hallelujah! Coincidence?
I actually think this was a practical joke from my ISP. I like this type of jokes. Enjoy the movie.
I found three remakes;
- The 1993 remake is a feminist B-movie.
- The 1995 remake is an R-rated slap-stick.
- The 2012 remake is a mild sexy comedy.
Well, here you have my first mini film festival. Enjoy.
When I look back to the 1000+ posts on my blog, it's about movies, all kinds of music, modern and classic ballet, photography, and some sexy stuff.
All the things that make me enjoy life. Mainly old-school. Later on maybe architecture, literature, poems, paintings, performances will kick in.
And writing blogs is an intellectual joy.
I'm still deep into moving pictures. It's a frantic collector's kink. I now have almost 5000 movies on my hard-disks.
Mainly art-house. I've seen a lot of them but not all. Discovering new insights every time I watch a movie.
Downloading movies is legal in the Netherlands. Uploading copyrighted material is not. But on Youtube you can find lots of full movies
and in the future I could upload some more. That looks pretty safe. When they get a complaint, they remove the movie.
I fantasied about organizing a small film-festval. I was triggered by the Stanley Kubrick exhibition
in the EYE film-museum earlier this year here in Amsterdam. It showed many props from his movies. Very exiting. You could see (but not touch)
the cardboard bomb from Dr.Strangelove. That gave me the shivers.
Me organizing a film-festival is probably a bridge too far. There are lots of people involved. Not realistic.
So, I will make my own little festivals here on this blog.
You must know that I like serious interviews, the-making-of and behind-the-scene footage. It makes you much more appreciate a movie, an actor or a director.
A movie is a multiyear and multimillion project. Actors do months of research and physical preparation. You grow a deep respect for these people. A few examples;
Jodie Foster in Taxidriver grew her pinky-nail to sniff coke. She researched that with real life prostitutes. A little detail but it gives you an impression how actors prepare themselves.
The shooting of Raging Bull was suspended for a few months because Robert de Niro had to gain weight for the later parts of the movies.
Hilary Swank trained every day for three months in the gym to gain some ten pounds of muscle-mass for her role in A Million Dollar Baby. Impressive efforts.
Sofia Copolla at age 7 (daughter of Francis Ford) walked around on the sets of Apocalypse Now with a camera. It gave a unique behind-the-scenes documentary of this mega-project.
Be prepared. You can expect everything from cult to classic, from gore to great, from romcoms to sitcoms, from candy to cannibals, from sleaze to splatter, from WIP to war,
from silly to serious, from early sci-fi to new Japanese sleaze and even lesbian movies from Vietnam.
I still must find some coherent themes to publish my 'mini-film festivals'. On average I like old 'lost-and-found' movies
that are hard to come by. They are my little secrets that I will share with other movie freaks.
I'm sure you can find all the recent block-busters - but that is not my cup of tea.
I don't know where to start. There's so much great footage around. It's hard to stay focused. I start with 'the other side of' Bruce Willis.
Here is a 35 min. interview in 2001 for The Actors Studio Drama School.
That's a masters for actors, writers and directors. You will hear some more of it in future blogs. What you can notice in this interview is,
that Bruce Willis is actually a very shy person - a sharp contrast with his hard-boiled characters he played. Revealing interview.
In The Sixth Sense Bruce is a stranded child-psychologist who engages in a last challenge.
It's a convincing and sensitive performance and a very entertaining movie.
I blogged this 'manual' before. Quentin Tarantino (from California) and Robert Rodriguez (from Texas)
will give you some more tips about B-movies and double-bills. They talk an hour long about their Grind-house, Death-Proof and Planet-Terror project.
It gives you so much insight in rural and big-city American movie culture. I loved it.
Back to the manual. Before you decide to download the 'Faster Pussycat' movie you should check;
The inviting poster, the exciting trailer and the boring movie are made by completely different people. There can be a huge mismatch. Be warned.
But I guarantee you, this movie is a great cult hit. A few years ago there were rumors that Quentin Tarantino planned a remake of 'Pussycat' with Britney Spears.
Well, these type of projects take some years. Let's wait and see.
Sometimes a trailer can be a piece of art on its own. But now I'm repeating myself. I mentioned this in earlier blogs. Some extreme 'New Japanese' examples that I like very much.
Warning. Not for the weak-of-heart. It's over-the-top violence with chopped limbs and splitted heads and fountains of blood. Take care.
The Machine Girl was definitely an inspiration for Robert Rodriguez' Planet Terror.
The trailer and the movie.
The opening scene of Takashi Miike's Dead or Alive I is a piece of great editing.
There is a TMO (the making of) around that shows the hilarious fun these Japanese people had in making Tokyo Gore Police.
The trailer and the movie.
Takashi Miike's Ichi The Killer is definitely cult. One of the first hyper-violent new-Japanese movies.
The trailer and the movie.
That's all for today. A nice few links to chew on. I hope it gives you some impression what you can expect.
My next film-festival will be about Godzilla, Hamlet, Betty Boop or Winona Rider. Surprise, surprise. Stay tuned.
Christian Slater and Patricia Arquette in "True Romance".
The motion picture "True Romance" from 1993 is so lovely, in many respects. I will not discuss here every movie that hits me. This is one of those exceptions.
With no special reason. That's to say that every motion picture has special reasons to enjoy. My special reasons are the background stories. There are a lot of TMO (The Making Of) clips around.
Just like a good description with a painting in a museum, it makes you so much more appreciate the work that has gone into it.
I viewed this movie (again) after seeing an interview with Chistopher Walken and
and James Gandolfini (The Soprano's). Both play a role in the movie. Just two episodes of a huge 200+ episode series on Youtube from "Inside The Actors School".
Every interview is at least 40 minutes and goes in-depth about acting skills and movies. A real paradise for movie lovers.
New to me was that Quentin Tarantino wrote the script. That must not come as a surprise.
The almost (un)believable hyper-violence is a hallmark of Quentin.
The story is not simple but very entertaining. Bad-Boy and Bad-Girl fall in love and get stuck with a suitcase of cocaine. Dreaming of a better life, they have to struggle their way out of the mob.
Strong woman role from Patricia Arquette. In the beginning she is a call-girl gift for his birthday. Later in the movie she becomes my heroin.
Quentin Tarantino did the same theme again with Pam Grier in Jackie Brown (1997).
One of Quentin's best movies.
Gary Oldman is her pimp in "True Romance". He did the same creepy performance in "Léon, Le Professional", a movie from Luc Besson
where 12yo Natalie Portman is trained by Jean Reno to be a professional killer. Amazing movie.
Dennis Hopper and Patricia Arquette are the real reasons for this blog. He is my rebel icon and Patricia is so lovely. Great casting.
The Sicilian dialogue between Christopher Waren and Dennis Hopper is a little diamond in film history.
Quentin Tarantino loves to write dialogues, but this looks like a great improvisation to me. Listen to the music.
Not sure if Quentin (again) had a hand in the casting and the music. Elvis Presley and a purple Cadillac are all around. When things get romantic,
the theme song is played. Such a lovely theme that very well contrasts to the hyper violence. I suspect a hand from Quentin.
Every super movie star is OK. Great people. It's a very serious profession. They work hard for it and they deserve their millions and their paparazzi.
Patricia Arquette (I love her) is in the role of Alabama. She has such a sexy southern accent. She probably had a language-coach for this role.
Don't be mistaken. Actors do weeks or months of preparation. That reminds me of the movie and the song "Sweet Home Alabama".
At a close look you can notice some small details in "True Romance". When a TV is playing, there is a gangster scene with Yun-Fat Chow from a John Woo movie.
Quentin Tarantino is a fan of John Woo. Hyper-Violence. The same goes for Hostel 2 from Eli Roth. When the girls arrive in the hostel, the TV plays a scene from "Pulp Fiction".
The movie "Killing Zoe" was produced by Quinten Tarantino. Same great story telling and again hyper-violence.
There's a three second cameo of Ron Jeremy. A nice to know.
There is a clan of friend-directors. John Woo is from Hong Kong. Robert Rodiguez is from Mexico. Eli Roth and Quentin Tarantino are from the USA. Takashi Miike is from Japan.
They share a love for artistic hyper-violence. The first six minutes of Takashi Miike's "Dead or Alive" are amazing.
They all directors just pay tributes to each other. It's a small village. I like the criss-cross references. That gives me more depth in understanding movies.
So far so good for the movies. You can click on the links on the right for more movie links. See you later.
Tuesday Weld (as Christian) and Steve McQueen (as The Kid) in The Cincinatti Kid (1965).
Tuesday is English for 'Dinsdag' in Dutch. This story is about a Tuesday in Amsterdam. And about movies. I agree, it's a bit far fetched. But I'm still not sure
how to use English and Dutch language on my blog. I guess it will stay mixed. Still testing testing 1 2 3.
[01]
Fred (mijn kat) is weer binnen van een paar dagjes stappen. Dus kan ik nu rustig weer wat bloggen.
Een dagje uit het leven van Oom Harry in zeventien coupletten. Ik dacht eerst dat ik een laffe lamzak was. Maar als ik deze dinsdag even evalueer
dan enerveer ik het alweer voor een volgende keer. Het waren slechts vijf uurtjes. Van 11:00 tot 16:00 uur. Maar wel een hele belevenis.
Het kost wel een paar dagen om deze html in elkaar te vlechten, maar dan hoef je daarna ook niet meer zoveel tegen je katers te vechten.
Ik bedoel natuurlijk Fred en Ted, maar de goede verstaander heeft aan een half woord genoeg.
[02]
U hoeft niet alles te lezen hoor, maar dan wel met de intonatie van Simon Carmiggelt. Anders is het geen gehoor.
Eerst moest ik vandaag naar De Huurcommisie. Hoe kom ik daar. Om 13:30 uur was de zitting. Lichte paniek. Met Ko meerijden. Geen parkeerplaats.
Havengebouw, achter het Amsterdam Centraal Station. Druk, druk druk. Ko en Wil komen met de tram. Iete komt op de fiets.
Ik heb haar vanmorgen vroeg nog even gebeld en zoals gewoonlijk weer de wintertijd vergeten. Het is je vergeven.
Ik neem een taxi. Snel geschoren en mijn haartjes gekamd. Tip-top gekleed, met stropdas en hoed. Dat zit wel goed.
[03]
Compleet vergeten. Het telefoonnummer van de taxi. Dat moest ik weer even opzoeken. Terwijl het toch zo'n makkelijk nummer is.
Die taxi was een goed idee. De chauffeur was een krasse knar met veel verhalen. Een 70-plusser. Hij woont ook al 38 jaren hier in mijn buurt.
We reden van mijn huis naar het Havengebouw. Links en rechts gaf hij commentaar. Hier deden we dit en daar deden we dat.
Verhalen over drijvend bamboe en copra in de haven. De copra moest je een nachtje in de melk leggen. Dan had je weer een kokosnoot.
Links staat een verborgen monumentje voor een klein jochie die kolen aan het rapen was en toen werd doodgeschoten door de duitsers.
Dat moet er nog ergens staan. Amsterdam-oost was toen een paradijs voor straatschoffies. Dat waren zijn woorden.
Ik moest natuurlijk direct denken aan mijn katten, Fred en Ted. We raakten in een diep gesprek over al het mooie groen in onze buurt.
Het Galilei-plantsoen staat straks weer strak van de kleuren van het herfstseizoen. (stop toch eens met die rare rijmelarij).
Hij gaf mij een geheim adresje. Het Geheugen van Oost. Foto's en verhalen. Voor en door bewoners van de buurtjes in Amsterdam Oost.
Transvaalbuurt, Dapperbuurt, Indische buurt, Zeeburg en natuurlijk ook De Watergraafsmeer. Ko en Wil zullen deze link zeker waarderen. Ze wonen hier al sinds 1969.
Waar krijg je zoveel moois voor 20,= Euro.
[04]
Ko en Wil kwamen een ietsje te laat met de tram. Iete kwam op de fiets. Ik was er het eerst.
De hele meute was compleet. De Huurcommissie ging goed. Een soort hoorzitting.
Drie vriendelijke en verstandige mensen. Na het overhandigen van onze identiteit mochten we plaatsnemen in de wachtkamer.
Dat was een kwartiertje gezellig tokkelen. De verhoudingen zijn nog steeds erg goed.
Een heer van 40 was de voorzitter, een dame van 60 zat rechts (voor hem links) en een jongere vrouw van 30 zat links (voor hem rechts).
Een ongeschoren jonge knappe knaap van (ik schat) iets in de twintig zat achter een laptop om aantekeningen te maken.
De verhuurders (Iete en ik) mochten links achter een tafeltje plaatsnemen (voor de voorzitter rechts). De huurders (Ko en Wil) zaten … dat begrijpt u wel.
[05]
Yesss, het Havengebouw is een heerlijke plek. De kapiteins van de sleepboten staan er op hun strepen. Je kunt er zo in- en uitlopen door de draaideur.
Handig voor als je naar het toilet moet. Begane grond rechtsaf.
De scheepsmodellen zijn er oorverdovend mooi. Ik zou er bijna een inbraak voor willen plegen. Ik heb nu alle tijd van de wereld.
En ik moet ook wat vaker de deur uit. Dus het gebied rond het CS is een uitgelezen plek.
Overkant van het IJ, Pontje, Zeedijk, Oesters bij Nam-Kee, Nicolaaskerk, De Wallen, De Waag, en nu ook het Havengebouw en het EYE.
Allemaal heerlijke plekjes.
Mijn vader heeft me ooit meegenomen naar de oosterbantammerstraat toen ik tien of twaalf was.
Daar zaten de originele geheime chinese gokhuizen en restaurantjes. Hoe hij daar nu weer op kwam, is mij een raadsel.
Hij kwam origineel van de Van Woustraat.
[06]
Oeverloos geklets. Dat zie ik nu al aankomen. We hebben nog wat lekker staan napraten op de stoep van Het Havengebouw.
Ko, Wil, Iete en ik. Sigaretje gerookt. Vrouwen praten met vrouwen en mannen praten met mannen.
Zo draaien Mars en Venus nu eenmaal om de zon. Wil is geboren in haar huidige huis. Wist ik ook niet. Dat zal dan in de jaren 50-60 zijn geweest.
Het Geheugen van Oost zal ze dan ook vast wel leuk vinden. Met Ko (jazzmuzikant) heb ik lekker staan lullen over Amsterdam.
Hij komt oorspronkelijk uit West. Net als mijn katten. Geboren in West, getogen in Oost. En alles is toch nog goed gekomen.
De Pleiners en de Dijkers moet je maar even opzoeken op Wikipedia.
De Pleiners waren een groep amsterdamse jongeren in de jaren 50-60. Leidseplein. Jazzmuziek. De Sahara-bar. Puch brommers.
De Dijkers (Nieuwedijk) waren de rockers. Kreidler brommers. Ko was een Pleiner. Hij is nu zeventig (of zo) en nog steeds jazzmuzikant van beroep.
Ko en Wil raakten officieel bevriend in de Sahara-bar. Een bekende hangaround voor de Pleiners. Zijn vrienden zeiden nog
“als je nu niet toehapt, dan heb je morgen een vreselijke kater”. Dat was niet aan dovemansoren gespeld. Toen is het geluk (en Patrice) gekomen. Leuke verhalen.
[07]
U moet het mij maar vergeven of gewoon stoppen met lezen. Ik vlieg nu van de vorige hak naar de volgende tak
en ik pak intussen een vers pakje tabak. De HEMA op de Nieuwedijk. Die zult u wel kennen.
Zo ééns per jaar ging ik aan het handje van mijn moeder naar het station.
Een klein kilometertje lopen. Samen een dagje stappen in Amsterdam. De wondere wereld ging toen voor mij open.
Ik kreeg dan een beertje of een speelgoedvliegtuigje en we aten een taartje in het restaurant.
De Bijenkorf was toen voor haar nog te hoog gegrepen.
Stappen en shoppen met een vrouw. Kom nou. De mannen staan verveeld aan de overkant van de straat te drentelen.
Maar toen heb ik het van mijn moeder geleerd. Onbewust is het in mijn genen geslopen. De vrouwen schop je linksaf de Kalverstraat in,
en de mannen gaan lekker rechtsaf. We zien elkaar wel weer [tijd] op het Spui. Dat ging de laatste keer wonderwel goed.
Jasper Grootveld was de grote antirookmagier en ik ben een verstokte kettingroker.
Zijn "happenings" bij het lieverdje zijn wereldberoemd in Amsterdam en omstreken.
Je moet eens goed naar het plaatje kijken. Het lieverdje op het Spui is door Hunter (sigarettenfabrikant) geschonken aan de stad Amsterdam.
Zo klikt alles weer lekker in elkaar.
Er stonden eens twee aardige jonge meisjes krenten uit te delen op het Spui. Het was de Provotijd. Jaren zestig.
En die werden toen medogenloos door de ME met bullepezen uit elkaar geknuppeld. Een bullepees is oorspronkelijk een stierenlul.
Maar tegenwoordig zijn alle hulpmiddelen van kunststof.
[08]
Pa werkte toen nog vier uur op elke zaterdag. Hij kwam vroeg van zijn werk af op ons station.
Er was toen nog een halte "Hembrug". Goh, wat is er toch veel veranderd. Den Haag, Den Haag.
Pa had ook een modelspoorbaan op zolder. Maar dat is weer een ander verhaal.
Soms liep ik hem tegemoet. Eikelaan, Weverlaan. Een halve kilometer.
Hand in hand liepen we dan samen naar huis. Dat waren gelukkige momenten.
Ik kreeg altijd zijn afgedankte Dafjes. Eerst een Daffodil. Dat is "Lelie" in het engels.
En toen een 33 en een 44. Later schakelde hij over op escortjes.
Ik moest toen nog flink op hem inpraten om een 1600 cc. te kopen. Dat is gelukt.
Dat ging een flink stuk beter, op weg naar mijn zuid-frankrijk vakantie.
Pa heeft zich toen avonden en nachten in het zweet gewerkt als postsorteerder. Naast zijn voltijdbaan.
Zo heeft hij zijn eerste Dafje bij elkaar gescharreld. Respect, respect, respect.
Met het hele gezin zijn we in toen in het Dafje van Zaandam naar Dessau getogem. Op familiebezoek.
Een onderneming van bijbelse proporties, als je bedenkt dat toen nog het ijzeren gordijn bestond.
[09]
Allemaal heel erg lief van mijn vader, maar ik had geen enkel respect voor het Dafje.
Ik reed ze af als een brommer. Stel je voor. Ogen dicht. Vanaf de provinciale weg kwam ik rechtsom de hoek omscheuren, de Weverstraat op.
Altijd 'savonds laat. Lekker drinken geweest in Zaandam. Het pientere pookje. Pedal to the metal. Flink vaart maken.
En dan ging het Dafje met haar vier wielen los de brug over. Tja, dat waren nog eens tijden.
De film "Bullet" kan ik in dit verband nog noemen. Ook met Steve McQueen. Los Angeles heeft ongeveer honderd parkeerregeltjes, en ik heb een buurtregisseur.
Na deze hak komt er een nieuwe tak. Zet u schrap. Nee dit is geen grap. Toen we klaar waren met De Huurcommissie wandelde ik lekker naar de pont achter het CS.
Slenteren is een beter woord. Veel foto's gemaakt. Op weg naar EYE. De pont is een belevenis op zich. Trouwens het hele CS gebied ligt er lekker bij.
Brommers, fietsers, kinderwagens, goud, geel, oker, bruin, zwart. Surinaams, Pakistaans, Afrikaans, Frans, Duits en Engels. Verliefde stelletjes, jonge moeders met buideltjes en zwangere tieners.
Een multi-culti festijn van de eerste orde. Geert's worst nightmare. Ik zou het nooit kunnen hoor, maar ik adviseer elke burgemeester van Amsterdam om minstens één keer per maand
met dit pontje mee te varen. En dat was nog maar de héénweg. Van CS naar Noord. De terugweg was minstens zo leuk. Want dan weet je naar welke kontjes je moet kijken.
[11]
Rond twee uur in de middag kwam ik binnen in het EYE gebouw. Daar kun je vrij in en uitlopen. Het is officieel geopend in april dit jaar. De architect kwam niet opdagen.
Hij was boos omdat er een tegeltje scheef zat. Dit was mijn tweede bezoek. Ik vind het een prachtig gebouw. Maar ik heb deze dinsdag geen film gezien.
Mijn eerste bezoek aan EYE was de Stanley Kubrick tentoonstelling. Die duurde tot negen september. Ik heb toen twee films van hem gezien op één avond. 2001 en Dr. Strangelove.
Je kon de kartonne atoombom van dichtbij bekijken, maar je mocht hem niet aanraken. Dat was een uitputtend dagje. Een goede film put je uit. Emotioneel.
Of je laat je pakken door een film. Dat is ook wel weer waar. Dat laat niet onverlet, dat er heerlijke quotes bestaan van deze films in de top-100 aller tijden;
“You can't fight here, this is the warroom”
“Open the podbay doors, Hal”
The docking scene from 2001 is one of my favorites.
With special attention to the music - Blue Danube.
You can see the IBM logo and connect it with the HAL-9000 computer.
You must shift each letter one position back in the alphabet.
I love these little secrets.
Toen, op die avond zat ik even vooraf te overleggen met een jonge blonde meid achter de bar. Of ik een hapje of snack naar binnen in de zaal mocht nemen.
Ja, daar had ze wel een oplossing voor. Een doosje popcorn. Maar dan geluidsarm. Speciale EYE popcorn die niet zo kraakt tijdens de film.
Kijk, dat vind ik nu bijna een geniaal gevoel voor detail. Net als Stanley Kubrick.
Ik bestelde er een marsreepje bij en een blikje magere cola. Ik heb die avond heerlijk genoten.
Films kunnen je slopen. Emotioneel gesproken. Ik raak er soms uitgeput van. Ik heb dan minstens een uur nodig om weer bij mijn zinnen te komen.
Maar dat geld ook voor sommige schilderijen en foto's en stukken muziek. Dat is niet zo uniek.
[12]
Als je de pont afkomt in Noord moet je linksaf. Honderd meter lopen. Toen ben ik het EYE gebouw binnen geweest. Alles bij elkaar een uurtje of anderhalf. Onderweg flink wat foto's gemaakt.
Het is daar een unieke lokatie. Ik heb er niet veel gedaan. Toilet bezocht. Wat rondgewandeld op het terras. Sigaretje gerookt. Mensen bekeken. Dat soort dingen.
De meeste tijd zat ik in de shop. Veel boeken, aanzichtkaarten en ander papier te koop over beroemde films, regiseurs, sterrren uit Hollywood en Bollywood
en ook over Amsterdam. Af en toe sprongen de tranen uit mijn ogen bij zoveel kostelijk spul. Ik ben een filmjunk. Dat praatje met Ko heeft natuurlijk ook wat meegeholpen.
Gelukkig heb ik niks gekocht. Dikke boeken vanaf vijf pond en vijftig Euro. Binnen de kortste keren ben je failliet.
In de Damstraat was een winkel waar ze originele filmposters verkochten. Dat was dertig jaar gelden. Daar moet ik ook nog eens langs.
[13]
Een zwarte vogel in de winkel had betrekking op “Kauwboy”, een nederlandse kinderfilm die meermalen is bekroond op allerlei internationale filmfestivals.
Ik dacht eerst aan “Birds” van Alfred Hitchkock. Daar heb ik namelijk ooit een TMO over gezien. Zo zie je maar weer, hoe verbeelding en werkelijkheid door elkaar kunnen lopen.
Ik stond minstens twee minuten te twijfelen bij een pinhole camera. Een bouwpakket van stevig karton. Een camera zonder lens, maar met een klein gaatje voorin.
Te gebruiken met standaard 36 millimeter rolfilm. Voor 15,= Euro is dat weer wat anders dan zo'n een super digitaal monster van 1500,= Euro.
Ik stop het even in mijn achterhoofd. Vroeg of laat komt het er zeker weer eens uit.
[14]
Dat was dus een dinsdagje stappen. Lekker kromme benen en wat gezeur in de lage onderrug. Een uurtje of drie houd ik goed vol, maar daarna begint mijn heup op te spelen.
Net als toen ik dat dagje met mijn zus op stap was. Ik kon best wel de trein van CS naar Muiderpoort nemen, maar daar had ik geen puf meer voor.
Toen ben ik door de westertunnel van het CS gehinkstapt naar een taxi. Ondanks alle ellende in het verleden zweer ik nog steeds bij de TCA.
De Taxi Centrale Amsterdam. Het telefoonnummer is ook zo makkelijk te onthouden. Wat mij betreft hebben zij de amsterdamse taxioorlog gewonnen.
De TCA heeft kwaliteit hoog in het vaandel staan. En dat is te merken. De rest noem ik snorders. Maar dat fenomeen bestaat niet meer.
Je hebt tegenwoordig een diploma nodig, een licentie en heel veel geld om taxichauffeur te worden.
Een dikke mercedes stond voor mij klaar. De chauffeur was een goed verzorgde allochtone twintiger. Hij zag mij al aankomen.
Opzettelijk of niet, ik liep een beetje mank. Een handje omhoog en een handje terug en we hadden een ritje. Ik ging achterin en de voorstoel ging iets vooruit.
Hij vroeg of ik goed zat. Wat een heelijke attentie. Ik zat prima en vertelde iets over mijn kreupele heup en mijn uurtjes in het EYE gebouw.
We raakten aan de praat over films en de nederlandse taal. Dit was overduidelijk een hele slimme jongen. Boeiend.
Hij kende het EYE gebouw ook. Hij had daar een paar maanden geleden de film Taxidriver gezien.
Het is tenslotte zijn vak. Robert De Niro, Martin Scorsese, Jodie Foster.
Robert De Niro heeft net weer een film gedaan waarin hij opnieuw een taxichauffeur speelt. Maar dan 36 jaar later. En zo raakten we aan de praat.
Hij kende ook Paul Verhoeven. Bij een aantal titels gingen er zelfs wat lampjes en belletjes bij ons rinkelen.
Hij had net van zijn broer geleerd hoe je films van het internet kan plukken. We hadden een klik.
[15]
Toen kwam het gesprek op de nederlandse taal. Het taalgebruik veranderd snel. Onder invloed van de jeugd en hun sociale media.
Die knaap had een gezonde kijk op de zaak. Toen werd ik weer een beetje heftig. Al dat Hey, Hai, Hoi en ge-Doei in emails stuit mij soms ook tegen de borst.
Toeval of niet, ik moest deze week een email van mijn notaris beantwoorden. Dan gebruik ik “Geachte heer” en ik sluit af met “Hoogachtend”.
De e-tiquette is niet zo moeilijk. Spiegelen is de beste taktiek voor oppervlakkige emails. Je gebruikt gewoon dezelfde aanhef en afsluiting.
Tenzij je iets plechtigs of belangrijks hebt te zeggen. Maar dat doe je dan weer niet via email.
De chauffeur zette mij om vier uur af. In de middag. Recht voor mijn deur. Hij hield de deur voor mij open. Charmant en krokant, een échte heer.
Weer twintig Euro. Maar waar vindt je zoveel inspiratie voor zo weing geld. Dat is toch uniek.
[16]
Eén dagje stappen in Amsterdam kost mij een week om alle indrukken op papier te zetten. Klopt, het is wel oeverloos gelul.
Maar ook een goede les. Als ik schrijven zo leuk vind, dan moet ik daar ook de tijd voor nemen. Misschien wel een schrijfles nemen.
Een uurtje flip-flappen achter je PC zet geen zoden aan de dijk. Reken je niet rijk. Lees Simon Carmiggelt of Godfried Bomans er nog maar eens goed op na.
Ja, ik weet het standbeeld van Simon Carmiggelt nog wel te vinden. Ik moet er beslist eens langs, bosje bloemen mee.
[17]
Weer een flauw grapje. Ik koop tien geraniums. Daar kan ik dan rustig achter gaan zitten. Kruiswoordpuzzeltjes oplossen of zo.
Ik zie mezelf al niet meer zitten. Ik spring liever naakt van de brug met mijn twee nichten.
Een serieuze hobby kost tijd of geld of allebei. Na een tijdje smijt ik alles weer aan de kant en dan lees ik weer de avondkrant.
Misschien moet ik nadenken over een vrijwillige lobotomie. Controleer dan eerst even of jouw verzekering dat dekt. Groet, Harry.
Many links in my blog are dead for aging reasons (hey, that sounds like me). My new policy is to splatter YouTube links in my blogs. That looks like a safe bet. Enjoy and God bless you.
Demi Moore in G.I.Jane .. Permission to dress .. Sir.
