Kerstverhaal

Gedächtniskirche - Puinhoop in Berlijn.

Dit was 1963. Tien jaar later. Historische momenten in mijn leven. Mijn moeder had de gebroeders Kennedy en Martin Luther King aan de muur hangen. Het bekende triple portretje. Ze was ook een fan van Winston Churchill. Hij verzon het "IJzeren Gordijn". Geen misselijk mannetje.
Er gaat een vette grap de ronde toen hij ruzie had met zijn werkster;
- Werkster; If I were married with you, I would poison your tea.
- Winston; If I were married with you, I would drink it.

Humor zat niet écht in de genen van de familie. Laat staan zwarte humor. Dat heb ik er later bij verzonnen. Daar moet ik voorzichtig mee zijn. Ik kreeg ooit een knallende ruzie met mijn zus. Maar het is weer goed gekomen.
- Zus; Hoe gaat het op je werk?
- Broer; Ik werk al jaren niet meer, maar niemand heeft het door.
Terwijl ik toen aan mjn tweede burn-out zat aan te hikken.

Kerst 1953, toen moet ik verwekt zijn. Nog een jaartje wachten en dan vieren we een groot feest. Hier is alvast het verhaaltje. Pa was in WW-II als dwangarbeider gedetineerd als een slome broodbakker in (voormalig) oostduitsland. Dessau, Mildensee, Bauhaus, Sans Souci, leuke omgving. Ze zaten met de hele nederlandse groep in een speciaal Holland House.

Mijn moeder was een simpele wasmeid. Ze weigerde om lid te worden van de Hitlerjugend. Dat was best wel lastig in die dagen. Pa las Het Parool en ze waren lid van de VPRO en de NVSH. Dus er klikte toch best wel wat tussen hun en mij.

Het zal 1944 geweest zijn toen mijn oudere broertje is verwekt. Pa en Ma lagen ongelofelijk hard te neuken op de hooizolder. En die avond werd net het Holland House gebombardeerd, geen overlevenden. Mijn pa was lucky, hij overleefde het. Ma was niet zo lucky. Geen ouder broertje. Miskraam. Jammer. Een ouder broertje had ik toch wel graag gehad. Tja, daar hou je wel een raar gevoel van over.

In 1948 (of zo) zijn ze met de handschoen getrouwd. Pa zat toen zijn militaire dienst uit in De West. Hij ging met 'De Bloemfontein', een boot die de oceaan overstook. Ik heb nog ergens een foto. Vraag me niet hoe hij terug in Nederland is gekomen. Dat was een rommelig raadsel in die dagen.

Mijn moeder was inmiddels van Dessau via Berlijn naar Amsterdam gevlogen. Op één van de laatste geallieerde vluchten, in een Dakota stel ik me zo voor. Wat een dappere meid. Nog net niet of juist wel ontsnapt aan een verkrachting door de Russen. Met haar zus - tante Melitta - was het altijd gillend gierend lachen.

In Amsterdam is ze ontvangen als een ex duitse oorlogs-slet op een zolderkamertje op de Van Wou Straat. Ik kom er nog wel eens langs. Bij haar schoonfamilie. Spiritulisten. De Ridders van de Rozenkrans. Dat was niet leuk.

Kun je het jezelf voorstellen, hoe je ouders je hebben verwekt? Je kunt denken aan een platte plichtmatige oefening, maar ook aan een super stout standje. Daar ga ik maar vanuit. Wat is nu de moraal van dit verhaal? Dat er toch iets moois kan bloeien uit puinhopen.

Wat een slap gelul weer.

---

= = = End of Post = = =

---

Zeker weten

New York, Central Park.

Het zit eraan te komen, gezinsuitbreiding. Nog meer beestjes. Dit is weer een typisch plop-gevalletje. Iets wat al weken in mijn achterhoofd zit te zeuren en dan plopt het er opeens uit. Eerst maar eens goed nadenken en wat informatie opvragen. Nooit over één nacht ijs gaan.

Ik kreeg net een e-mail antwoord van de e-winkel. Dat was open en eerlijk; niet doen. Ze denken dat ik het als een speeltje opvat. Terwijl ik toch mijn hele verhaal heb gedaan. Tja, dat krijg je met gevoelige e-mails, dan komt de helft van de boodschap door en krijg je een kort en lullig antwoord.

Maar als jullie die beestjes verkopen, wie is er dan wél geschikt als hun dieren-vader. Moet ik soms een examen afleggen? Ik heb mijn katten de afgelopen twee jaar prima opgevoed. Ze kunnen in- en uitlopen. Ze komen altijd terug. We knuffelen elkaar elke dag. Ze hebben altijd hun natje en hun droogje. Ze snurken op de bank en op mijn bed of een ander favoriet plekje. Altijd op tijd naar de dierenarts. De assistentes smelten bij hun aanzien. Ik ben de ideale dieren-vader. Of niet soms? Harry is boos.

Soms loop ik hier te vloeken en te tieren, niet altijd op de dieren. Een straffe hand maar nooit met geweld. Daar zijn ze nu wel aan gewend. Welke dieren zijn met zo'n vader-vriend verwend.

Ik moet nog wel drie keer nadenken of ze hier in Amsterdam een goed tehuis zullen vinden. Ze zullen vaak buiten de deur zijn. Het wemelt hier van de beestjes. Spinnen, kevers, torren, muizen, ratten en duiven. Zwanen, ganzen, eenden, koetjes, futen. Heel veel rijgers en meeuwen en musjes, meesjes en merels. Kraaien en kauwen, katten en poezen en ook groene grasparkieten. Femke heeft ooit een padje in mijn tuin gevonden. Ik wacht nog op de mollen aan de overkant. Best wel een multi-culty buurtje hier.

Wat niemand weet, is, dat ik al tientallen sites heb gegoogled. Ik kan nu ook een (nest)kastje voor de knaagdiertjes maken. Die hebben meerdere compartimenten. Mannetje en vrouwtje krijgen dan aparte hokjes met een doorgang, zodat ze bij elkaar op bezoek kunnen gaan. Het mannetje en het vrouwtje krijgen ook elk een privé hokje. Daar kan zij dan rustig haar kroost verzorgen. De tekeningen liggen al klaar. Dat heb ik al eerder gedaan voor de vogelkastjes. Ik moet alleen nog de goede hangplek vinden; op het balkon of in de boom. Oeps, dat wordt weer klimmen op het keukentrapje.

Misschien moet ik Midas Dekkers nog even raadplegen. Bioloog en ook een poezenman. Of de Amsterdamse stadsbioloog. Die houd hier de flora en fauna in de gaten. Leuk toch? Daar wil ik wel een paar beastingcenten aan geven.

We hebben net een huisvergadering gehad. Fred vond het wel OK maar Ted had zo zijn bedenkingen. Het huisje hangen we ergens hoog. Dan kunnen jullie er niet bij en dan hebben jullie er ook geen last van. Ted scoort ook geen ratten en duiven meer. Lamme kat. Ted heeft geen recht van spreken. We waren het snel eens. We gaan het doen.

Je begrijpt het al. Ik heb mijn gedachten al op orde. Advies heb ik eigenlijk niet nodig. Commentaar is altijd welkom. Maar dan wel iets intelligenter dan dat ik "een bejaarde puber" ben, want dat wist ik al.

Er zit toch wat extra's aan deze zaak. Gezinsuitbeiding vraagt aandacht en verantwoordelijkheid. Ik heb nog een transport-mandje voor naar de dierenarts. Voor mijn katten. Mijn nieuwe beestjes worden gechipped. Mijn zwager kan weer pasfotos's maken. Ze krijgen dan een medisch paspoort. Een intake en een follow-up bij dierenarts Dr.Elenbaas is verplicht. Kost weer een paar centen, maaar dan heb je ook wat.

En de meisjes bij de dierenarts vallen weer helemaal in het katzwijm bij het aanzien van deze jonge knaagdiertjes. Marius; jouw pasfotos's van Fred en Ted maakten een grote indruk op de assistenten van de dierenarts. Ik hoop op nog meer pasfoto's van deze knaagdieren. Dat is altijd leuk om te zien. Ik bedoel die meisjes. Een bezoekjhe aan de dierenarts is altijd zo sexy.

Ik noem ze voorlopig Karin en Karel. Dat is zomaar uit mijn losse pols gegrepen. Voor hetzelfde geld heb je een jongetje-jongetje of een mesje-meisje combinatie. Met mijn katten heb ik mij daar ook in vergist. Ik dacht een MF combinatie te kopen, maar het bleken twee broertjes. Dat is overigens heerlijk uitgepakt. Met FF heb ik Karin-Karolien en met MM Karel-Kees nog op de achterhand.

Zoals ik het me voorstel is het beslist géén hobby. Of een halve hobby. Hoe noem je het houden van huisdieren? In mijn geval (man alleen) noem ik het gezinsuitbreiding. Ik had ook een hond kunnen nemen. Een blonde blindegeleide Labrador die mij op het rechte pad kan houden. Helaas, ik ken geen recht pad. Toch maar liever katten. Die vragen minder aandacht en gaan hun eigen weg. Een hond is heftig. Die moet je elke dag uitlaten en die gaat liggen janken bij je graf. Ik moet er niet aan denken. Dus geen hond.

Q. Wat een slap gelul allemaal. Waar wil je nou naar toe?
A. Nou gewoon, ik wil twee jonge eekhoorntjes kopen.

---

= = = End of Post = = =

---

Film Festival 2

Poster of the original Django movie.

Ciao. Here is my second little film-festival. It's about Spaghetti Westerns. It's a huge genre that started in the early 60's and going on for more than two decades. It probably had some roots in the 50's with the Zorro and the Zapata characters. With the links and some deep googling you can get a masters-degree in Spaghetti Westerns.

Here I focus on Quentin Tarantino's Django Unchained. The relaese was postponed for the Newport "incident". That was a respectful gesture. I'm not going into that, simply because I have no words for this tragedy. In January the movie will be in the cinema's. The press already had a preview and the reviews are good.

The Django character (Franco Nero) was basically created, produced and directed by Sergio Corbucci in 1966.

---

Clint Eastwood, Sergio Leone and Ennio Morricone are probably the best known names for their Dollar Trilogy.

"I think [the Leone films] changed the style, the approach to Westerns [in Hollywood]. They made the violence and the shooting aspect a little more larger than life, and they had great music and new types of scores. They were stories that hadn't been used in other Westerns. They just had a look and a style that was a little different at the time: I don't think any of them was a classic story, like [John Wayne's 1956] The Searchers or something like that. (Clint Eastwood, reflecting on the impact of the Dollar Trilogy).

---

- Eli Wallach was the Good
- Clint Eastwood was the Bad
- Lee Van Cleef was the Ugly
Oh man, how I love Lee Van Cleef.

But there is more. Much more. There were more than 500 spaghetti westerns made. In this little film-festival we want to show you some roots and backgrounds of Spaghetti Westerns. Without further ado, here are some moving pictures;

• The Spaghetti West is a docu about the genre.
• Here is a long interview with Clint Eastwood.
• Here is the original 1966 Django movie.

There are some prequels and sequels. Quality is mixed. But in a film festival you can expect several movies;

• (1966) Few Dollars for Django
• (1968) Viva Django
• (1971) W Django

Enjoy.

---

= = = End of Post = = =

---

Practical Joke

Picture from the 2009 movie "2012" by Roland Emmerich.

True story. I lost my internet connection this morning. It's December, 21st 2012. That must be a sign from The Mayan Gods. As an internet addict, this really feels like The-End-Of-The-World. Maybe I should make a sacrifice to The Gods. I seriously considered ripping out the harts of my cats. They were lucky, they were outdoors. Instead I watched the "2012" movie on my local disk. That looked appropriate considering the circumstances.

This is a two-and-a-half hour epic story about American and Russian survivors struggling to reach a safe haven in China. In the (happy) end they touch down on "Cape-of-Good-Hope" in South Africa. It's an emotional roller-coaster with some black humor and silly moments.

• The trailer is here.
• The movie is here.

I lit a candle and did some focused praying. Just in case. Around 12:21 (local time) my internet connection was restored. Hallelujah! Coincidence? I actually think this was a practical joke from my ISP.
I like this type of jokes. Enjoy the movie.

---

= = = End of Post = = =

---

Sally

Shining copper.

Moonshine, my lovely moonshine. A hobby that I started 20 years ago. Never finished. I still have about 80% of all the copper kettle parts in my cellar. About time to rejuvenate this hobby. All missing parts can now easily be purchased from the internet. Mind you, I studied three books. I call myself a home made expert (theoretically, kind of).

I was triggered by this Hillbilly movie. You just have to see the first few minutes to see what I mean.

Home made alcohol from the Apelaches has many names;

• Moonshine
• White Lightning
• Brown Mule
• Painters Piss
• Who Shot Sally

I think I call my brew Sally's Piss.

I already have a copper kettle of 80 liters. It's from an old boiler. All tubes and piping is there. Just solder them together. I still need a thermometer to distinguish between ethyl- and methyl alcohol. At first you get some poisonous methyl alcohol from the distilling process. It boils a few degrees sooner than the ethylalcohol that we want.

First you ferment corn, sugar, water, tasty fruits and yeast in a few jerrycans. It will have around 10% alcohol. You then fill the 80 litre kettle with max. 60 liters and slowly boil the brew. The alcohol vapors will cool down in the piping and it will drip in your jar. Theoretically you can get 6 liters of alcohol. That's 18 liters of Sally's, about 25 bottles.

Then you can repeat the distilling process. From the first pass you'll get about 70~80% of alcohol with a lot of tasty stuff from the fermented brew. In the second pass it will be over 90% with less tasty stuff. In Dutch we call that 'dubbel gestookt'.

Then you must put spices, herbs and fruits in the 90% alcohol and let it stay for a few days or so. There are many recepies. To make it drinkable you then have to dilute the alcohol with water, fruit juice or a mix of both. Maybe even some of Sally's Piss.

I'm not going to quote all the books that I've read, I'm just blogging this to re-dig myself into a hobby that I left 20 years ago. First I will finish my moped, then I will pick up Sally. There are still some to-do's in this project.

• make a kettle-column connection
• tin the inside of the column
• solder all piping together
• mount a thermometer on top
• make a heating stand under the kettle

Stay tuned, happy new-year and God bless you.

---

= = = End of Post = = =

---

Salade

Salade Nicoise is peanuts compared to my salad.

De feestdagen zijn altijd vette pret. Met oudjaar ga ik koken voor mijn zus en zwager. Daar zit ik al weken op te broeden. Net besloten - niet koken - het wordt mijn super maaltijdsalade. Er komen die avond ook nog oliebollen en andere hapjes op tafel, dus we houden het licht. Het overdoen van een X-gangen kerstmaaltijd lijkt me niet zo'n goed idee.

Ik serveer mijn super-salade met een koele rozé of witte wijn en knapperend stokbrood. Ik heb alvast een doosje wijn laten afleveren. Het stokbrood gaat mijn zus regelen.

Toevallig schoot dit recept mij weer te binnen. Het originele recept ging uit van “drie” maar dit is dus een dubbele portie. Ik heb mijn 10 liter emmer nodig om alles erin te krijgen. Dat is niet zo raar als het klinkt. Mijn vader maakte het deeg voor zijn handgemaakte kerstbrood in een wastijl. En mijn moeder was handig met de oven. Lekker dik boter erop. Dat was nog eens smullen. Groene sucade, geraspte citroenschil, krenten, rozijnen, laten weken in échte rum. Met water, meel en gist kom je een heel eind voor het deeg. Dat lag dan een paar uur te rijzen onder een theedoek. Een leuke familietraditie.

Ik denk nog wel eens aan mijn vader. Hij was bakker van beroep en als zodanig in Duitsland tewerkgesteld. Daar ontmoette hij mijn moeder. In Duitsland weten ze heel goed hoe je Kerst moet vieren. Dat was toch best wel een winnende combinatie. Elk jaar feest. Appeltaart en appelflappen waren ook altijd home-made. Goudrijnetten en een appelboor. Kom daar nu nog maar eens om. Een kilo Euroshopper meel kost 30 cent. Dat heette voeger 'bloem'. Gist kun je wel bij een warme bakker krijgen. Recepten kun je op het internet vinden. Misschien moet je die familietraditie voortzetten. Maar dan moet je wel snel zijn, want we zitten al in de Advent.

Sorry, ik dwaal weer af. Terug naar mijn maaltijd-salade. Het basisidee is simpel. De gekookte aardappelen, eieren en spek is het 'maaltijd' gedeelte, de rest is het 'salade' deel.

Shit, nu je het zegt, dit recept is een soort "Euro-fusion". Aardappelen, eieren, spek en uien in de koekenpan opbakken is een stevige duitse maaltijd. Je kunt hier ook denken aan een engels ontbijt (ham, spam, bacon and eggs). De rest is mediterrane frivoliteit met een hollands accent.

Met drie stappen heb je een heerlijk pot eten.

• zoveel mogelijk ingrediënten door elkaar lepelen
• een smeuïge saus uit de blender er doorheen roeren
• en een dagje laten staan

Ik ben een fan van De Blender. Ik word gillend gek van een 100 delige keukenmachine. Een blender is heel goed bruikbaar voor vloeibaar spul en ook handig in mijn afwastijltje. Je kunt er ijsblokjes ingooien en rare drankjes en vruchten mee mixen. Experimenteren met een blender is heel leuk.

Uit mijn mouw geschud. Maar dit zijn wel de verplichte eerste ingrediënten:

• 1 hele komkommer in dobbelsteentjes
• 4~6 vleestomaten in dobbelsteentjes
• 1~2 grote gesnipperde uien

Net als olijven en fetah-kaas kun je dit allemaal in de supermarkt vinden. Leuker en beter is natuurlijk om de Albert Cuijp markt of de Dappermarkt af te lopen.

Lekker flinke hapklare brokken. Dus niet te klein. Ongeveer zo groot als een flinke olijf of een amsterdams uitje.

• 4~6 augurken
• 2~4 eetlepels zilveruitjes
• 2~4 eetlepels amsterdamse uitjes
• 1~2 ons fetah-kaas (geitenkaas)
• 2~3 eetlepels pitloze zwarte olijven
• 2~3 eetlepels pitloze groene olijven
• een halve rookworst van de HEMA in dunne plakjes (GRAPJE)

Voor zuur moet je bij dat joodse winkeltje zijn in Amsterdam-Zuid, vlak bij de RAI. Voor olijven en fetah moet je naar de markt. Ik kan me nog steeds druk maken over de deense fetah. Gemaakt van koeienmelk. Smaakt naar niks. Waardeloos. Harry is boos. Fetah is geen beschermde naam, dus iedereen kan je knollen voor citroenen verkopen. Vraag naar de originele fetah, gemaakt van geitenmelk. Zo helpen we onze griekse vrienden weer een beetje.

Laat je fantasie de vrije loop en verzin nog wat meer ingrediënten.

• 2 blikjes ansjovis in olie in stukjes
• 1 ons zacht uitgebakken spekreepjes
• 1 klein blikje Bonduelle doperwtjes
• 1 klein blikje Bonduelle maiskorrels
• 1 klein blikje Bonduelle ananas partjes

De ansjovis is bijna een verplicht ingrediënt. Het mogen ook 1 of 3 blikjes zijn. In halve partjes gesneden. Sommige mensen houden niet van vis.
Je kunt de spekjes hard en knapperig uitbakken of zacht en sappig. Het is maar waar je van houdt.
De blikjes groenten en fruit zijn een extra frivoliteit. Leuk voor de kleur en de smaak. Niet overdrijven. Voor deze spullen moet je toch écht bij de supermarkt zijn. Maar dat is geen schande.

Liever vroeger dan later. Je moet eerst wat ingrediënten koken (ja, toch wel een beetje koken) zodat je die bij de hand hebt tijdens de bereiding.

• 8 minuten koken . 6~8 flinke eieren – daarna in partjes snijden
• 6 minuten koken . 6~8 flinke aardappelen – eerst in dobbelsteenjes snijden (basis)
• 4 minuten koken . 12~16 sperciebonen – eerst in stukjes snijden

Alles kun je in één pan koken. Flink water. Eerst de eieren erin en aan de kook brengen, na 2 minuten de aardappelbrokjes erbij en daarna de sperciebonen. Let goed op je horloge, want timing is hier belangrijk. Hier willen we de aardappelen en sperciebonen bijt-gaar hebben. Na het koken de hele pan in het vergiet kieperen. Je kunt het spul nog even laten nagaren in de pan of direct onder de koude kraan zetten. Even laten drogen, want we willen niet teveel water in het recept.

En toen kwam de saus. Die maak je in de blender. Eén dobbelsteentje van alle ingrediënten zorgen voor een 'smaak-harmonie' met de salade. (dat verzin ik nu ook maar).
De mosterd-honing-knoflook smaak is wel dominant. Het rauwe ei en de olijfolie zorgen voor een mayonaise-achtige stuctuur. Je giet dan (veel) olijfolie erbij in de blender, totdat er een dunne yoghurt ontstaat. Pas op, dit mengesl kan meer dan 0,5 liter worden en dus de capaciteit van je blender teboven gaan. De saus kun je door de salade lepelen (heerlijk schranzen) of er apart bij serveren (dat heeft wat meer stijl).

• 3~4 eetlepels mosterd
• 2~3 eetlepels honing
• 3~4 teentjes knoflook
• 1~2 stukjes van alle ingrediënten (géén aardappel)
• 1~2 rauwe eieren
• flink olijfolie erbij en door de blender malen

De verhouding mosterd-honing is standaard 2:1 maar dat kun je natuurlijk zelf aanpasssen.
De smaak van mosterd gaat half verloren in de blender. Als je de milde Zaanse mosterd gebruikt, proef je bijna niks meer. Ik adviseer de pittige Dyon mosterd.

Nee, dit is geen grap. Ik heb dit recept al in vele varianten gemaakt (zonder rookworst). De hoeveelheden en verhoudingen zijn maar een beetje belangrijk. Je kunt zelf de smaak- en kleuraccenten verleggen van 'maaltijd' naar 'salade' of er een eigen draai aan geven.

Succes.

---

= = = End of Post = = =

---

Moped [4]

My new Dell'Orto carburettor.

Weinig voortgang maar veel te melden. Dus weer een verhaaltje over mijn brommer-project. Er zat inderdaad een m6 moertje in het carter. Daar heb ik (precies) één slapeloze nacht van gehad; hoe krijg ik dat ding er weer uit. De kick-starter en de krukas zaten flink vast. Ik zat al te denken om het hele blok uit elkaar te halen. Dat is een heerlijk spookbeeld als je op de keukentafel moet werken. Na wat geruk en getrek floepte opeens het moertje eruit. Ik had een 'happy day'.

Rechter carterdeksel losgeschoefd. Koppelingkant. De bedoeling was om e.e.a. schoon te maken. Helaas, oeps, er begon al snel wat ATF te lekken (Automatic Transmission Fluid). Elk nadeel hep zijn voordeel. Ik heb de vul- en aftap schroefjes gevonden en alle ATF olie eruit laten lopen. Ongeveer 300 cc. Dat zag er overigens flink zwart uit en beloofd niet veel goeds. Verse olie is normaal rood-groen van kleur. Waar laat ik die afgewerkte olie nu weer. De chemo-car heb ik al maanden niet gezien. Om de hoek zit een garage. Daar maar eens vragen. Ik heb me nu wel verplicht om ook de koppeling aan te pakken. Verse ATF olie van het 'geheime mengsel' (700 cc) is minimaal. Maar als je nu toch bezig bent kun je net zo goed;

• de hele rechterkant loshalen
• groeven in de schoenen dremelen
• de koppelingsveren inkorten

Allemaal basic tips van het internet, maar je haalt je wel weer flink wat werk op je hals.

Dat ga ik dus toch maar wel/niet doen. De ATF en de schroeven zijn eruit. Schoonmaken, verse ATF erin en dichtschroeven. Dat is het makkelijkste. Maar die zwarte olie doet vermoeden dat het binnenin niet pluis zit. Versleten koppeling of nog erger. Ik kon aardig met het brommertje door de stad komen, maar toch zie ik steeds meer wat duidt op een oud bakje. In het beste geval moet ik de hele koppeling vervangen door een Malossi of Polini. Geen ramp. Dat is tientjeswerk.

Het carterdeksel zit flink vast. Ik moet mijn rubberen hamer maar weer eens opzoeken. Verse pakkingen zijn verplicht als je het blok zover uit elkaar haalt. Die kun je wel bestellen op internet, maar je weet noot of ze precies passen voor jouw model. Ik denk dat ik maar overschakel op vloeibare pakkingen. Dat kan ik bij demontage ook gewoon wegdremelen met een slijptolletje.

De zuiger zit weer op de drijfstang. Ik ben nu aan het monteren en demonteren tegelijk. Het is een rommelig project. Norman Schwarzkopf zei het al; "Elk plan is waardeloos, zodra het eerste schot is gevallen". Het ging eerst ontzettend stroef, maar na een beetje dremelen en een internet-truukje was het een fluitje van een cent. Truukje; de zuiger op de verwarming leggen (dan wordt het gat iets groter) en de zuigerpen in het vriesvak leggen (dan wordt die iets kleiner).

De cylinder en de kop kunnen er nu ook nog op. Maar de kop- en voetpakkingen zijn oud en gebruikt. Die ga ik toch eerst weg-dremelen en opnieuw bestellen. Of eventueel een vloeibare pakking. Leuk (next step); ik ga de squish controleren. Dat zou op 0,5 - 0,7 mm moeten uitkomen. De koperen koppakking is 0,3 mm dik en nog goed herbruikbaar. Daarmee kan ik de squish eventueel vergroten.

Vloeibare pakking geeft minder squish, hogere compressie, meer vermogen. Maar dan moet de voorontsteling ook weer een tikje vroeger worden afgesteld. De brandstof moet dan ook aangepast worden. In plaats van standaard E95 mengsmering moet er E98 in. De olie moet ik er dan zelf bijmengen. Castrol natuurlijk, want die rook vroeger zo lekker. Jerrycans kopen. Dat wordt mij toch iets teveel op dit moment.

De plannen zijn aangepast. Ik wilde mijn brommertje nog dit jaar aan de praat krijgen en er liefst even mee de straat op. Maar met die verdachte koppeling heb ik nog wat meer werk te doen. De winter is zo-wie-zo geen brommerseizoen, dus kan ik met een gerust hart nog wat extra tijd nemen. Ik heb ook nog andere dingen aan mijn hoofd. Dus kan ik even Googelen naar de juiste spullen;

• Verse Mercon-Dexron-III bestellen. Is gebeurd.
• Verse 85W140 olie bestellen. Via Marktplaats.
• Oude pakkingen schoondremelen. Nog te doen.
• Vloeibare pakking kopen. Dat wordt lachen.

Loctite is een wereldmerk voor vloeibare pakkingen. Dat was 40 jaar geleden ook al zo. Maar helaas heeft Loctite 100 smaken. De temperatuurbestendigheid loopt tot zo'n 250 graden Celcius. Dat is niet geschikt voor pakkingen aan de cilinder, want daar lopen de temperaturen veel hoger op. Het is wel goed te gebruiken voor carterafdichtingen. Welnu, ik moet op zoek naar een orginele pakkingset voor mijn Tomos A35 blok.

Vanuit de trein zie ik de hermandad zo'n twee keer per jaar langs de weg staan met een rollenbank. Hoe vaker je op je brommer zit, hoe groter de pakkans is. Dus wil ik voor de veiligheid ook nog een toerenbegrenzer inbouwen.

---

= = = End of Post = = =

---

Moped [3]

My new Dell'Orto carburettor.

Laat ik dat nu zo leuk vinden, dat ik best wel heel veel weet van brommers en opvoeren. Alle kennis van 40 jaar geleden komt weer boven. Mijn Tomos is ook heel simpel. Geen electrische starter of zo. Ik heb er wel teveel voor betaald. Op Marktplaats vindt je ze goedkoper. Maar ik kon haar dan wel direct afhalen in Amsterdam. Met 300+ pagina's aan handboeken en 30+ brommer-links kom je een heel eind.

Over voorpret moet ik zwijgen. Dat is zo mogelijk nog leuker dan de échte pret. Ik heb besloten om verliefd te worden op mijn Tomos en ik ga haar goed verzorgen. Lekker opvoeren en met 70-80 door Amsterdam crossen. 60 is ook goed. De tandwielen en de ketting moeten ook nog ooit vervangen worden. Zelfde of iets lagere gearing, zodat ik sneller weg ben bij het stoplicht. Daar is het ten slotte allemaal om te doen in Amsterdam. Ik heb al eens bij het stoplicht gestaan naast een dikke motor. "Hoe hard loopt ze?" Kweenie, standaard". Nou, daar gaan we nu dus wat aan doen.

Voor het aanzien ga ik ook nog wat doen. Cosmetica is natuurlijk ook heel erg leuk maar niet essentieel. In Fase-II ga ik er wat meer aan doen. De plastic kapjes liggen er nu allemaal af. Die worden opnieuw geschuurd, gegrond en gespoten. Zwart natuurlijk. Een Tomos (of een Puch) heeft ook een hoger stuur nodig. Zelfs mijn kanarie-gele Jamathi had ook een hoog puch-stuur. Over Pleiners en Dijkers gesproken.

Ergens moet het stoppen. Hoe lang moet ik nog doorgaan met dremelen? Ik bedoel, met een slijptolletje de poorten uitruimen. Je kunt niet veel materiaal weghalen, alleen maar de scherpe randjes eraf halen en verder glad maken. Ik heb vandaag weer een uurtje of wat zitten slijpen. Inlaatpoort, uitlaatpoort, uitlaatbocht, spruitstuk. Misschien ga ik nog een paar uurtjes slijpen tot in het weekend. Alle belangrijke onderdelen zijn nu wel goed. Ik heb net gemerkt dat zo'n mini-staal-borsteltje op je dremel de hele boel goed glad kan krijgen.

Laatst nieuwe onderdelen gekocht, het oude spul in een sopje gedaan, kool en troep eruit geborsteld en de roestige moertjes vernieuwd, of die worden met WD-40 behandeld. Dat ziet er al veel beter uit. Dan wordt het nu toch wel tijd om te schuren en te polijsten. Met het mini-staal-borsteltje. Mijn plan is nog steeds, om dit jaar met mijn brommer de straat op te gaan. Een projectje van een paar maanden. Nu nog een paar weken. Moet lukken. Ik heb er alle vertrouwen in. Er staat nog een Fase-II op mijn programma. Dan haal ik de brommer opnieuw uit elkaar en maak haar 'perfect'.

Yess! De bougie ligt er nu ook uit. Zag er wel lekker lichtbruin uit. Voor de veiligheid heb ik twee extra bougies gekocht. Die kreeg ik gratis bij mijn dikke carburateur. Je moet eerst heel hard speren met je brommer en dan kijken of de bougie ree-bruin kleurt. Dan is het goed.

Gisteren een DHL zending met klep-slijp-paste afeleverd bij de buren. Grinding Paste, grof en fijn. Dat is nog een heel verhaal. Ga volgende week uitproberen. Ook een setje pijp-sleutels erbij gekocht. Ring-sleutels en steek-sleutels en schroeven-draaiers zijn een standaard onderdeel van je tool-kit, maar ik was altijd al een liefhebber van pijp-sleutels.

Atijd goed controleren. Ik ben een control-freak. Te donkere bougie is een te rijk mengsel (kleinere sproeier monteren). Te licht bougie is een te arm mengsel (grotere sproeier monteren). Bij mijn nieuwe carburateur heb ik 90-88-86-84 sproeiers. Je kunt ook nog de vlotter-naald in vijf posities verstellen. Tja, een brommertje opvoeren is een hele wetenschap. Ik snap het nu een beetje meer als 40 jaar geleden.

Lekker racen op de ringbaan rond Amsterdam. Op de benzine-vrije-zondag zijn we toen ook op onze brommers door de Coentunnel gereden. De YouTubes geven je weer rare gedachten. Probleem is echter dat de hele A10 nu vol staat met camera's. Dus op minder dan de helft ben ik opgepakt en mijn brommer kwijt. Met loeiende sirenes aan de kant gezet.

---

Briljante vondst. Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht. Het brommer-project begint nu aardig op gang te komen. Ook met kou, regen en sneeuw wil ik kunnen doorwerken. Dus zet ik mijn brommer in de keuken i.p.v. op de waranda. Lekker warm en droog. De keukentafel is dan mijn werkplek. Ik eet toch altijd achter mijn PC. Flink veel oude kranten op de vloer tegen de olie. Het blok hangt er nog los onder en het carter is volgeregend. Troep en prut moet ik nog flink behandelen met Glassex en een borsteltje. Nou, dat wordt noch lachen.

Een beetje voorbarig, maar ik heb alle schroefdraad schoongemaakt met een koperen dremel-tolletje. En toen heb ik er mijn verse M6 moertjes en ringetjes opgezet. Met een vleugje vaseline, loopt nu alles heel soepel. Ik ga eerst nog een weekendje aan mijn cilinder dremelen. Dat mini staal/koper tolletje doet écht wonderen om poorten glad te krijgen. De klep-slijp-pasta laat ik even wachten.

---

= = = End of Post = = =

---

Julia

Julia Fischer.

No, this is no accident, all pictures are black-and-white in tone. That's the hallmark of this blog.

As a contrast with my previous blog, I want to introduce Julia Fisher. She is a great looking super-multi-talented woman, who plays the piano and the violin as wel with big orchestras. Here she's playing a piano-concerto of Grieg.

She also can pretty good play the violin. Multi-talented woman. Click here to see her play the Mendelssohn violin concerto.

I stated before on this blog, that classical music can be very sexy. I even suspect agents and producers to promote sexy women like Janine Jansen. She is a Dutch fiddler with raving critics, especially in the UK.

Now, that was typical Dutch. To downplay our greatest assets. The RCO (Royal Concertbuilding Orchestra) was once pronounced as The Best Orchestra In The Whole Wide World, even before the Wiener and Berliner crews. That's something to be proud of. But it got little attention here in the Netherlands. They have a long Mahler tradition with directors like van Beinum, Bernard Haitink, Ricardo Chally, and now Mariss Jansons.

Mariss can even make the Wiener sound great. He is a modest genius. That's what we like here in the Netherlands. No pompous Karajans or Haitink ego's. Brilliant Italian Ricardo Chailly did some great work with the RCO but he was definitely a cultural mismatch. I think Leonard Bernstein (RIP) would be a great director for the RCO. He also was a composer (West Side Story). As a director he was more pronounced than Mariss. I was just blown right out of my pants, when I saw Leonard Bernstein explaining Gustav Mahler to an audience of 12 yo kids.

I just got my ticket for the Concertgebouw. December 19th. Balcony, best seat, 125,= Euro. Concert of the RCO with Mariss Jansons. Third symphony of Mendelssohn. Best combination in the whole wide world.
"Remember, to shave your armpits and dress classy for this event, and don't forget some clean underwear".

The last time I visited the Concert Building was with my highschool class. About 40 years ago. They played an Opera from Mozart. I couldn't understand a word of it, but it was very impressive. Some daring highschool teachers still have a warm place in my hart.

Drifting away agian. Back to Julia. In these clips she plays the piano with The Junge Deutsche Philharmonie, (Young German Philharmonic), conductor is Matthias Pintscher. Enjoy.

• Edvard Grieg, Piano Concerto, first movement
• Edvard Grieg, Piano Concerto, second movement
• Edvard Grieg, Piano Concerto, third movement

---

= = = End of Post = = =

---