Dit verhaaltje zat er al weken aan te komen. Bloemendaal. Kast van een huis. Wit. Facel Vega. Porche. Fietsen. Mollenklemmen. Scheepjes. Vliegtuigjes. Aquarium. Kennemerland. Hockeymeisjes. Fietsen. Duinen. Strand. Zee. Water. Heerlijk. Ik heb al eens eerder gemeld dat ik geluk heb gehad, maar gelukkig zijn is een ander verhaal. In het engels hebben ze daar twee woorden voor; lucky en happy. Hier was ik een weekje redelijk rustig en gelukkig.
Opeens belde er een 70-plus dame aan. De vakantie-oppas van de buren. Dat wist ik. Hun zwarte kat was de baas over de hele buurt. Cerberus heeft geen eigen territorium. Maar dat is een ander verhaal.
Of ik een sleutel had. Helaas, nee. Onderweg was er iets gebeurd met haar moeder. Dat moet dan een 90-plusser zijn geweest. Ik hoop dat ze nog leeft.
Een lichte aandrang deed haar vragen. Ja, gaat uw gang, links af, eind van de gang. Waarmee ik maar wil zeggen dat bejaarden geen schroom meer kennen. Dat is zo een mooie levensles. Die hou ik erin.
Slap Gelul
Waar wil je nu naar toe? Welnu, Bo is de heer des huizes. Wat ik van hem heb gezien, is het ook een control-freak. Een man naar mijn hart. Hij is geboren in Zweden. Hij bouwt modelbootjes en hij heeft veel kookboeken. Ik heb een klik met hem. Maar dat weet hij nog niet.Dus spring ik weer van de hak op de tak. Dit sprong in mijn gedachten. The Swedisch Chef is een uniek karaktertje in de Muppet Show. Vandaar. Zomaar.
De mollen-klemmen waren een aparte uitdaging. Een soort maxi muizen-vallen. Ik zou en moest er een filmpje van maken. Komt Later.
= = = End of Post = = =
No comments:
Post a Comment