Inge
Hey Sis, niet schrikken hoor. Je krijgt een kaartje uit het verleden. Van je gekke broertje.
Ik heb net de rode boodschappentas uit de kelder gehaald. Die zat daar al veertien jaar onder het stof.
Allemaal mapjes en papiertjes van III. Oktober 1998. Toen is mam overleden, van twee-hoog uit het raam gevallen.
Die tas krijg je gratis van mij. Ik neem aan dat jij het familie-archief beheerd. Ik ben daar niet geschikt voor.
De annonce uit 1998 heb ik net op de post gedaan. Een grimme grap, dat is welzeker. Weer een soort rare Harry humor.
Maar daar ben je inmiddels hopelijk aan gewend. Het helpt mij wel uit de put.
Humor is mijn manier om om te gaan met moeilijke onderwerpen.
De rest van de tas durf ik nog niet te bekijken. Dat mag jij doen.
Bij de postbus vond ik een winkelwagen. Direct meegenomen en aan de fietsketting gelegd.
Buuf van één hoog kwam net langs. Wieltje in een gaatje gestopt. "Ja, ik ben een beetje maf". Zij begreep het.
Zo'n karretje is altijd handig als ik dakloos onder bruggen moet slapen. My worst nightmares. Daar kan ik dan alvast aan wennen.
De broertjes zijn weer de straat op geslipt. Zaterdag 19:00 uur door de voordeur geflipt. Voor de Albert boodschappen moest ik de voordeur open doen.
Altijd spannend wie er wanneer terugkomt. Ze bekijken het maar. Het is nu lekker koud. Dus willen ze straks wel weer een warm plekje hebben.
Ik zie ze wel weer tegemoed.
die is voor jouw
tot gauw
pronkende pauw
kabeljouw
miauw
lamme klauw
zie je gauw
= = = End of Post = = =
No comments:
Post a Comment